- Hoe zou je de wereld pijnvrij kunnen maken?
- Hoe zou je de mensen die 24 uur per dag leven met een ondraaglijke pijn weer pijnvrij, gelukkiger en blijer kunnen maken?
- Hoe zou je de wereld aangenamer kunnen maken voor iedereen?
- Wie kan het 'totaal' antwoord op deze vragen geven en ook uitvoeren?
Mijn antwoord:
"Ik weet het niet." Ik weet het echt niet. Ik moet het antwoord op veel vragen schuldig blijven. Dat doet mij dan weer pijn. Pijn omdat ik niet iedereen kan helpen die pijn heeft. Waarom moeten mensen toch pijn hebben? Vragen en gevoelens waar ik nog absoluut geen antwoord op heb of oplossing voor handen heb. Vragen die constant in mijn hoofd blijven ronddolen en waar ik het antwoord wellicht nooit op zal krijgen.
Opgeven of doorgaan
Maar toch geef ik niet op. Ik geef niet op en hoop met mijn inzet een bijdrage te kunnen en mogen leveren om het leven voor iedereen aangenamer te maken. Dat lukt soms gelukkig heel goed. Soms kan en mag ik meehelpen om mensen gelukkiger te maken. Dat maakt ook mij dan weer gelukkig. Helpen om mensen net dat extra zetje te geven om iets dichter bij zichzelf en de maatschappij te komen.Heerlijk. Dan ben ik dankbaar, blij en gelukkig. Dan weet ik dat ik een doel hebt bereikt. Dat is voor mij de ultieme vorm van aangenamer leven. Maar helaas; soms lukt het niet. Dan kan ik gewoon niet helpen. Dan kan ik niet eens 0,00001% van de pijn wegnemen door alle goede wil die ik heb te tonen of door mogelijkheden die ik heb aan te boren. Dan kan ik alleen maar hopen, bidden en bewust zijn dat ik veel mag en kan doen maar niet de gave heb om alles voor heel de wereld aangenamer te maken.
0,00001% kans is een giga kans
Ik kan dus op 99,99999% van de vragen geen antwoord geven en misschien in 99,99999% van de gevallen geen hulp bieden. Is dat voor mij een reden om op te geven? Nee. Nee. Nee. Ik weet dat ik inmiddels pijnvrij ben, dat dat al een zegen is en dat er nog altijd 0,00001% kans is dat ik anderen kan helpen ook pijnvrij te worden. Geweldig. Het geeft me een rijk en gelukkig gevoel dat ik voor hen de wereld weer een stukje aangenamer kan helpen maken.
Pijn neemt overhand
Wat ik wel weet is dat we soms sterk geneigd zijn om op te geven. En dat is in een aantal gevallen nogal logisch ook. De pijn kan te hevig zijn. Ook ik heb uiteraard die momenten. Opgeven omdat de pijn zo hevig is of zo lang duurt dat we er wanhopig van worden. Natuurlijk ben je dan geneigd om het bijltje erbij neer te gooien. Natuurlijk heb je dan het gevoel dat wereld heel erg oneerlijk verdeeld is. Natuurlijk vat je dan positieve zaken niet meer op omdat je het gewoon beu bent. Vertwijfeling, pijn, radeloosheid zijn dan je beste maatjes. Gelukkig mag ik tot nu toe nog elke dag wakker worden en elke dag de kans geven om de mooiste dag van mijn leven te worden. Daar ben ik nog steeds elke dag dankbaar voor. Ik mag elke dag weer meehelpen om de wereld aangenamer te maken. Dat neemt bij mij heel veel pijn weg. Wat ben ik toch een rijk mens. Voor sommigen is het feit dat ik een rijk mens ben een reden om jaloers op te worden en af te kraken. Voor anderen is het juist een zetje in de goede richting en het bewijs dat het inderdaad anders kan.
Arno van Veen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten